بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم rs۲۹۷۰۸۴۷ ژن pgc-۱α و استعداد ابتلا به دیابت نوع ۲: یک مطالعه مروری سیستماتیک و متاآنالیز

چکیده سابقه و هدف: تغییر در فعالیت و محتوای pgc-1α احتمالاً به دلیل پلی مورفیسم های آن اثرات گسترده ای برروی فرایندهای متابولیک در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 (t2d) دارد. نتایج متفاوت و متناقضی در مورد ارتباط پلی مورفیسم rs2970847 ژن pgc-1α و t2d گزارش شده است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط پلی مورفیسم thr394thr ژنpgc-1α و t2d به روش مروری و متاآنالیز انجام گرفت. روش بررسی: این مرور سیستماتیک به روش مرور مقالات و منابع انجام شد. برای یافتن مستندات از بانک های اطلاعاتیscopus ، pubmed، google scholar، sid، irandoc و magiran استفاده گردید. مقاله ها بر اساس ترکیب واژه های مهم و حساس rs2970847، thr394thr polymorphism، ppargc1a، pgc-1، pgc1alpha، type 2 diabetes، type two diabetes،t2dm مورد جستجو قرار گرفتند و در مقالات واجد شرایط، متاآنالیز انجام گرفت. یافته ها: در بررسی 7 مقاله واجد شرایط، کل گروه دیابتی 2146 نفر و کل گروه کنترل 2814 نفر بودند. برای ژنوتیپ gg پلی مورفیسم thr394thr، نسبت شانس 59/0 (فاصله اطمینان 95 درصد: 67/0-52/0)، برای ژنوتیپ ga، نسبت شانس 25/ 1 (فاصله اطمینان 95 درصد: 43/1-10/1) و برای ژنوتیپaa ، نسبت شانس 75/1 (فاصله اطمینان 95 درصد: 08/2-45/1) برآورد شد. ارتباط بین ژنوتیپ های gg و ga پلی مورفیسم rs2970847و استعداد ابتلا به t2d از لحاظ آماری معنی دار بود (05/0p<). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که بین پلی مورفیسم rs2970847ژن pgc-1α و تعداد ژنوتیپ های ga و aa خطر ابتلا به t2d ارتباط معنی داری وجود دارد و با تعداد ژنوتیپ های gg ارتباطی ندارد. واژگان کلیدی: pgc-1α،t2d ، پلی مورفیسم thr394thr، rs2970847، متاآنالیز.